ماجرای کانورس و آل استار

مارکز کونورز (Marquis Converse) کارخانه کفش Converse Rubber را در سال ۱۹۰۸ تاسیس کرد که در آغاز، تولید آن فقط کفش‌های زمستانی بود و بعدا به تولید کفش‌های ورزشی (بسکتبال، کشتی، تنیس، ماهیگیری و غیره) نیز روی آورد. نخستین کفش بسکتبال مارک «آل‌استار» با رنگ مشکی در سال ۱۹۱۷ تولید و روانه بازار شد. ورزش بسکتبال که تازه در سال ۱۸۹۱ ابداع شده بود از امکانات خاصی برخوردار نبود و تا آن زمان ورزشکاران در سالن‌های رقص که دارای کف‌پوش چوبی بودند با کفش‌های معمولی به تمرین می‌پرداختند.

تبلیغ کفش توسط بسکتبالیست

چاک تیلور که در کارخانه کانورس کار می‌کرد و خودش بسکتبالیست بود، از سال ۱۹۲۱ شروع به تبلیغ برای استفاده از این کفش در بین بسکتبالیست‌ها کرد. روی کفش کتانی آل‌استار در سال ۱۹۲۳ یک برچسب گرد چسبانده شد و این کفش از آن سال با نام Converse All Star Chuck Taylor شهرت یافت.

جهانی‌شدن در بازی‌های المپیک

شهرت واقعی کفش کتانی آل‌استار زمانی آغاز شد که به کفش رسمی تیم ملی بسکتبال آمریکا تبدیل شد. بسکتبال برای نخستین بار در سال ۱۹۳۶ به المپیک راه یافت و تیم ملی آمریکا در فینال این رقابت‌ها در برلین در مقابل کانادا به پیروزی رسید و مدال طلا را تصاحب کرد. به‌زودی مدل «ساق‌کوتاه» کفش کتانی آل‌استار هم روانه بازار شد و در جنگ جهانی دوم از این کفش نیز هنگام آموزش بدنی سربازان استفاده شد.

فروشی که نشان از موفقیت جهانی دارد

در پایان دهه ۵۰ و آغاز دهه ۶۰ میلادی کفش‌های آل‌استار برای کودکان و نوجوانان نیز تولید شدند. ابتدا این کفش‌ها با رنگ‌بندی‌های طبیعی و معمول وارد بازار شده بودند؛ همان قهوه‌ای و سیاه و سفید اما کم‌کم رنگ‌های دیگر هم وارد بازار شدند. بعد از اینکه خانم‌ها هم مشتری آل‌استار شدند، رنگ‌های قرمز و صورتی، نارنجی و… هم به فهرست تولیدات «آل‌استار» اضافه شدند. کم‌کم نمونه‌های طرح‌دار با پارچه‌های گرافیته‌شده تولید شدند و حالا حتی آل‌استارهای شبرنگ هم در بازار دیده می‌شوند. تا ۷۵ سالگی تولید آل‌استار در سال ۱۹۹۲ بیش از نیم میلیارد جفت کفش به فروش رفته بود که بخش اعظم آن در بازارهای خارج از آمریکا بود. فروش کفش آل‌استار در سال ۲۰۰۸ از مرز یک میلیارد جفت عبور کرد که بدین‌ترتیب موفق‌ترین مدل کفش در تاریخ است. استفاده از کفش کتانی آل‌استار در سال‌های دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی از محدوده سالن‌های بسکتبال خارج شد و به کفش روزمره نسل جوان و ستاره‌های سرکش دنیای موزیک و سینما تبدیل شد.

خرید توسط رقیب

با ورود تولیدکنندگان چینی و رقبایی چون پوما، آدیداس، نایکی و ریبوک عرصه بر آل‌استار تنگ شد تا اینکه در نهایت این شرکت در سال ۲۰۰۱ اعلام ورشکستگی کرد، همه کارخانه‌های آن در آمریکا بسته شدند. خبر عدم ادامه تولید کفش آل‌استار باعث تشکیل صف‌های طولانی جوانان در مقابل مغازه‌ها شد. در سال ۲۰۰۳ شرکت نایکی که زمانی رقیب آل‌استار بود، این مارک را به قیمت ۳۰۵‌میلیون‌دلار خریداری و تولید آن را از سر گرفت. کپی غیر‌مجاز از کفش کتانی آل‌استار همواره یکی از مشکلات این کارخانه بوده است. ۳۱ پرونده شکایت از تولید‌کنندگان چینی و تولیدکنندگانی از استرالیا، کانادا، ایتالیا و ژاپن نیز در بین شکایت‌های این شرکت وجود دارد. استفاده از کفش کتانی آل‌استار در سال‌های دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی از محدوده سالن‌های بسکتبال خارج شد و به کفش روزمره نسل جوان و ستاره‌های سرکش دنیای موزیک و سینما تبدیل شد.

برندی برای سبک‌شکنی

در همه این سال‌ها ستاره‌هایی که می‌خواهند «استیل‌شکنی» خود را به نمایش بگذارند با شیک‌ترین لباس‌ها از یک سو و با کفش آل‌استار بر پا از سوی دیگر در مجامع عمومی و روی فرش‌های قرمز ظاهر می‌شوند. آل‌استار را حالا می‌توان بر پای مدیران هنری که بالای ۴۰ سال سن دارند نیز دید. این کفش اکنون نمادهای گوناگونی را با خود حمل می‌کند. نمادهایی مثل: ورزشکاری، جوانی، خاکی بودن، تحرک، راحتی و موارد دیگر. در سال‌های اخیر آل‌استار با طرح‌ها و رنگ‌های جدید دوباره به خیابان‌ها بازگشته است. این‌بار آل‌استار اکنون از مرز سنی خاص عبور کرده و بر پای پدران و مادران به همراه فرزندان‌شان نیز دیده می‌شود.