ساق کوتاه

وقتی من پات باشم انقدر بهت توجه می شه که دلت واسه تنهاییات تنگ میشه!
(آل استار ساق کوتاه زردم من)

– آل استاره؟

– بله.

– آل استار کفش خوب؟

– آره بابا. خیالت راحت.

– سنگشوره؟

– آره. رادو یه مدل سنگشوره.

– مشکیه دیگه؟

– بت گفتم شیک. تازه یه رگه‌های سبز هم داره توش. بعد مگه شیک‌تر از مشکی داریم؟

– آقا قانون بازی رو رعایت کن. این جا فقط من سوال می‌کنم.

– خب حالا؛ بگو شماره پات چنده برات سفارش بدم.

(از خلال بیست‌سوالی تلفنی دو دوست، چند روز قبل از تولد یکی از آن‌ها)

حتما خیلی وقت ها شده که روی کاغذ بی‌هدف شکل بکشی. دایره،خط،مربع،لوزی،شکل‌های هندسی. وقتی فکرت مشغوله یا وقتی داری با تلفن حرف میزنی و ناخودآگاه روی هر چی که نزدیک دستته نقاشی میکنی. بعضی وقت ها چیز جالبی از کار درمیاد. وقتی تکرار منظم چند تا شکل باشه، یا یه صفحه‌ی پر شده از بی‌نظمی بدون فضای خالی. این طرح خیلی شبیه اون لحظه‌هاست. لحظه‌هایی که ذهنت معطوف به چیزیه و ناخود‌آگاه کار خودش رو میکنه. یه صفحه پر از بی‌نظمیه که نظم خودش رو داره. ساده‌ِ‌ی بی رنگ و طرح پرازطرح. سفیدی و سیاهی مطلق. از نظر من اون لحظه‌هارو خیلی خوب طرح کرده. البته ذهن آدما برداشت‌های مختلفی از یه شی واحد دارند تا ذهن شما چی ببینه. آل استار طرح دار ساق کوتاه رومی “خوب” یاد آور همیچنی لحظه ایه.