چاپی

گلچین شاد آهنگ غمگین فول ‌آلبوم شجریان معین ۸۶ سخنرانی‌های دکتر شریعتی همه و همه در کیف دوشی آل استار  کاست خوب.

ترکیبی از رنگهای آشنای هنر ایرانی.

از این* به بعد اگه کسی ازت پرسید «چه خبر؟»، می‌تونی چند ثانیه تو چشماش نگاه کنی و وقتی پرسید «وا! چرا این طوری نگاه می‌کنی؟» آروم به کیفت اشاره کنی. این طوری قبل از هر چیز از مدل کیف جدیدت باخبر می‌شه و چندثانیه به تبریک و از کجا خریدی و خیلی باحاله می‌گذره. بعدش هم مثل یه انسان فرهیخته می‌شینه کنارت و سرانه‌ی مطالعه‌ش رو بالا می‌بره. فقط یه دستمال دم دستت باشه چون بعضی خبرای روزنامه ممکنه احساساتی‌ش کنه و اشکش سرازیر شه روی کیفت.

حالا کار به این نداریم که یه حالت عارفانه‌ای هم به خودت می‌ده؛ شنیده‌ای که می‌گن «آن را که خبر شد خبری باز نیامد.»؟

*این: کیف دوشی روزنامه ای خوب

دقیقا یادم نیست که چهارم دبستان بود یا پنجم که بهمون یاد می‌دادند رنگین کمون چه طور تشکیل میشه. بنفش نیلی آبی زرد نارنجی قرمز… برای اینکه حفظش کنیم می‌گفتیم بناس زنق. من ترتیبشون یادم می‌رفت اگه این نبود. مدام هم فکر می‌کردم چرا حتما باید این هفت رنگ باشه که بگیم رنگین کمون برای من فرق نداشت البته هنوز هم نداره که چه رنگایی کنار هم باشه. مجموع رنگ‌های شاد کنار هم می‌شه رنگین کمون. رنگهایی که هم خودشون هم ترکیبشون کنار هم خیلی قشنگه. شاد و انرژی بخشه. آل استار رنگین کمان کیف خوب می‌تونه در طی روز کلی انرژی به آدم بده. می‌شه هر لباسی رو باش پوشید، بین این همه رنگ بالاخره یکی پیدا می‌شه که با بقیه لباس‌ها هماهنگ باشه و اون‌ها رو کامل کنه.

آدم به نقاشیای آب‌رنگی که نگاه می‌کنه دلش می‌خواد رنگاشون رو برداره ببره توی همه جای زندگی‌ش پخش کنه. یا برعکس؛ دلش می‌خواد بره توی نقاشی و دنیا رو همون شکلی ببینه. رنگای این مدل کیف خوب آدم رو یاد اون نقاشیا می‌ندازه. رنگا خیلی آروم بدون این که زحمتی برای هم درست کنن غرق می‌شن توی هم. انگار به یه نقاش به جای بوم یه کیف داده‌ن؛ رد قلم‌مو رو می‌تونی تو حاشیه‌ی براش‌های قرمزش ببینی و کلی با کیفت کیف کنی.